Review to aru hikuushi e no tsuioku

             เนื่องจากกระผมพึ่งสอบเสร็จเลยไปหาอนิเมดูแล้วก็เจอเรื่องนี้เข้าพอไปหาข้อมูลดูก็ติดสตั้นกับชื่อมังงะของไทย "องครักษ์พิทักษ์จอมใจ" นึกถึงหนังจีนแฮะ555 แต่เรื่องชื่อไม่เกี่ยงอยู่แล้วเพราะที่สำคัญคือเนื้อหาต่างหาก!!!

to aru hikuushi e no tsuioku

                ครั้งแรกที่เห็นเวอชั่นอนิเมและมังงะทำให้ผมถึงกับแปลกใจว่าใช่เรื่องเดียวกันรึเปล่า มังงะลายเส้นเรียบๆ ส่วนอนิเมก็ตามภาพด้านบน สร้างโดยMAD HOUSEที่มีผลงานชิ้นโบว์แดงอย่างSUMMER WARแต่ผมขอรับประกันว่าเรืื่องนี้อาจจะไม่ดังเท่าแต่คุณภาพนี่เทียบเท่ากันได้เลย

เรื่องย่อ อนิเมเรื่องนี้ดำเนินเรื่องอยู่ในโลกที่มีอยู่สองฝ่าย จักวรรดิและอามาคัตสึที่มีมหาสมุทรขนาดใหญ่คั่นระหว่างสองฝ่ายนี้ไว้ ซึ่งพระเอกเป็นนักบินรับจ้างฝีมือดีของฝ่ายจักวรรดิซึ่งได้รับมอบหมายให้ทำภารกิจระดับสุดยอด นั่นก็คือพาเจ้าหญิงฟาน่า บินข้ามมหาสมุทรระยะหนึ่งหมื่นสองพันกิโลเมตร ไปหาเจ้าชายให้จงได้!!!

                        ดูจากเรื่องย่อก็คงรู้กันแล้วว่าคอนเซปต์เรื่องเกี่ยวกับอะไร ใช่แล้วครับมันคือ เครื่องบิน 

อนิเมที่เกี่ยวกับเครื่องบินมันหายากยิ่งนัก(นับstrike witchesด้วยมั้ย555)แถม mechanic design พวกเครื่องบินหรือยานรบ เนี่ยทำออกมาในระดับที่ดูดี ฉาก dog fight ช่วงท้ายๆเรื่องมันส์มากกก แต่เรื่องนี้โฟกัสไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างพระนางมากกว่า แต่ตินิดหน่อยตรงคุณภาพงานบางช่วงดรอปลง บางช่วงงามเว่อร์ และการเคลื่อนไหวของตัวละครยังดูไม่เนี๊ยบ ดูแข็งๆ แต่ฉากที่มังงะออกแนวคอเมดี้ อนิเมกลับทำให้มันตึงเครียดได้ ไม่เสียชื่อสตูดิโอจริงๆ แต่จุดที่ชอบที่สุดคือฉากจบ เป็นฉากจบที่ประทับใจมาก 

ถึงจะมีบางจุดที่ไม่ได้กล่าวถึงแต่เป็นตอนจบรูปแบบเดียวกับหลายๆเรื่องคือ ไปจิ้นต่อเองซะ!! แต่มันก็เป็นการตอบโจทย์ว่าทำไมถึงไม่ทำตามคำขอของนางเอกและสุดท้าย บีจีเอมเพราะมากกก

Over score  8.0/10

Review Sakurasou no pet na kanojo

             ในที่สุด...ในที่สุดก็ได้เขียนรีวิวแล้วววว หลังจากโดนความขี้เกียจครอบงำมานาน(แต่เจือกเขียนนิยายได้)วันนี้ก็จะมารีวิวป๊ะป๋า...///โดนตบ พอเหอะเข้าเรื่ิองเลยดีกว่า

                                                Sakurasou no pet na kanojo

                   sakurasou เป็นอนิเมที่ดัดแปลงมาจาก light novel ที่กำลังจะจบในเล่มต่อไปและสร้างโดย JC staff เห็นชื่อนี้แล้วหลายๆท่านอาจจะตัดสินใจได้แล้วว่าจะดูหรือไม่ดู(ฮา)แต่..อย่าพึ่งคิดจนกว่าจะได้อ่านบทความนี้!!!

เรื่องย่อ หลังจากที่ถูกไล่ออกจากหอพัก เหตุเพราะนำแมวจรจัดเข้ามาเลี้ยง คันดะ โซระตะ จึงถูกย้ายเข้าไปพักใน "ซากุระโซว" หอพักที่รวบรวมตัวปัญหาทั้งหลายเอาไว้ เค้าจึงพยายามทำทุกหนทางเพื่อให้ได้ออกจากหอพักแห่งนี้ แต่หลังจากที่การมาของชินะ มาชิโระ ทุกๆ สิ่งก็เปลี่ยนไป เธอคือศิลปกรอัจฉริยะ เค้าจึงต้องกลายมาเป็นบอดี้การ์ดของเธอไป เพื่อเธอ...และเพื่อตัวเค้าเอง

                            หลายๆท่านเวลาพูดถึง JC staff ก็คงนึกแค้นที่เอานิยายสุดโปรดยำเละเทะไม่ว่าจะเป็นเนื้อเรื่องห่วยบรมอย่างนักสืบนีทหรือจะงานภาพกากๆอย่างอาเรีย แต่อนิเมเรื่องนี้กลับทำออกมาได้ตรงกันข้าม และเรื่องนี้ไม่ใช่อนิเมฮาเรมแนวตลาดทั่วๆไป ไม่ใช่มีแค่คู่เดียวแล้วนางอื่นเป็นได้แค่สนม(ฮา) ทุกๆตัวละครในเรื่องนี้มีคาแรคเตอร์ที่เด่นชัดมาก ตัวละครทุกตัวมีหน้าที่ของตัวเอง มีสิ่งที่ตัวเองต้องทำ พอมีคนเหล่านี้มาล้อมรอบ ทำให้พระเอกต้องเริ่มทำบางอย่างเพื่อลดระยะห่างของตัวเองและคนรอบข้าง อนิเมเรื่องนี้สะท้อนหลายๆอย่างของชีวิตวัยรุ่นออกมา ความรัก มิตรภาพ ความพยายามและสอนเราไปในตัวว่า "จะล้มสักกี่ครั้งก็อย่าท้อแท้ สิ่งที่ทุ่มเทไปทั้งหมดล้วนมีความหมาย"  ช่วงแรกๆของเรื่องจะหนักไปทางเซอวิซ+คอเมดี้และจะเริ่มดราม่าขึ้นเรื่อยๆ เริ่มเผยหลายๆอย่างของตัวละครออกมาแต่ก็ยังดราม่าได้ไม่สุด ด้านภาพก็ยอดเยี่ยมไร้ที่ติ จัดแสงดีเยี่ยม ถึงคอนเซปต์เรื่องจะไม่แปลกใหม่เท่าไรแต่โดยรวมก็พูดได้เต็มปากว่า สนุก ในขณะที่นั่งเขียนอยู่ก็ฉายได้ 14 ตอนแล้วต้องรอดูว่าอีกสิบตอนที่เหลือจะทำได้ระดับเดียวกับ toradora หรือจะสนุกได้แค่ครึ่งแรก
op1 Kimi ga Yume wo Tsuretekita
ed1 Days of Dash
op2 Yume no Tsuzuki
ed2 Prime Number

Over score 8.3/10

                                           

           

[ตอนพิเศษ]Stargazer "~When I look at star~"

ไปอ่านตอนแรกก่อนค่อยอ่านอันนี้นะ

Stargazer "~When I look at star~"                                              เสียงโห่ร้อง เสียงดนตรี เสียงที่ดูเหมือนอยู่ในความฝันแต่ ณ ตอนนี้มันคือความเป็นจริง ความจริงที่ผมสร้างร่วมกับเธอ!!2ปี นับตั้งแต่วันนั้น วันที่ผมได้พบกับเธอ ถึงวันนั้นจะดูเหมือนผมจะโดนตำรวจลากเข้าคุก แต่อันที่จริงก็แค่จ่ายค่าปรับแล้ว ตักเตือนเท่านั้นแหละ ผมยังจำสายตาที่ดูเหมือนจะบอกว่า"ดีจังเลยน้า~วัยรุ่นเนี่ย"ได้ดีตั้งแต่วันนั้นผมก็โด่งดังในเว็บNICO NICOโดยไม่รู้ตัว "สุดยอดเลย!!~" "นี่เป็นมินิคอนเสิร์ตเหรอเนี่ย"คอมเมนต์ที่ขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายจากนั้นก็มีเรื่องที่ไม่เคยคาดคิดเกิดขึ้น คนที่ปากระป๋องใส่ผมในวันนั้น คือคนที่มาทาบทามผมให้ไปทำงานด้วย!! ผมที่ค่อยๆปีนบันไดแห่งความฝันในฐานะศิลปินจนมาอยู่จุดนี้ได้ คอนเสิร์ต! ใช่แล้วผมกำลังมีคอนเสิร์ตของตัวเอง ถึงผมจะมีคอนเสิร์ตของตัวเองแต่ถ้าไม่มีเธออยู่ด้วยก็ไม่มีความหมาย ผมกลับไปที่ร้านดนตรีนั่นอีกครั้ง ที่ๆผมได้เจอกับเธอครั้งแรก ข้างในบานกระจกมีกีตาร์ตัวเก่าของผมวางอยู๋ แต่สิ่งที่แปลกไปคือ ไม่มีเธออยู่!! "คงมีคนซื้อไปแล้วละมั้ง..." ถึงจะทำใจไว้แล้วก็เถอะแต่ก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาซื้อ ถึงอย่างงั้นถ้าไม่เห็นด้วยตาตัวเองก็ไม่รู้หรอก ผมตัดสินใจเข้าไปถามเจ้าของร้าน "เธอ...คนที่ทุบกระจกร้านป้าเมื่อสองปีก่อนใช่มั้ย"เจ้าของร้านที่เป็นผู้หญิงค่อนข้างแก่ แต่ความจำผิดกับหน้าตาเลยแฮะ ทั้งๆที่อุตส่าใส่แว่นดำมาแท้ๆ "กำลังรออยู่เลย" ห๊ะ...รอ รออะไรฟะตูก็จ่ายค่าเสียหายไปแล้วนี่ เจ้าของร้านเดินนำผมไปที่ห้องเล็กๆหลังร้านก่อนที่จะเปิดไฟ แต่ผมก็ต้องหยุดอยู่กับที่เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ในที่สุดผมก็ได้เจอเธออีกครั้ง เธอนอนบนเตียงราวกับองค์หญิง งั้นผมก็เป็นเจ้าชายสินะ ผมหยุดความเพ้อฝันของตัวเองก่อนที่จะเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ "นะ...นี่"ไม่มีเสียงตอบรับ "ตอนนี้อยู่ในsleep modeน่ะ กดสวิซสิ" "สวิซ..ไหนล่ะ สวิซ" "ถอดเสื้อเธอ ออกสิอยู่ที่หลังน่ะ" อืม ถอดเสื้...เห้ย!! ถึงจะเป็นหุ่นยนต์แต่ก็เป็นผู้หญิงนะเฟ้ยย "ขอความกรุณาด้วยครับ!"ผมเลิกคิดอกุศลแล้วเรียกป้ามาช่วย "จ้า..จ้า ไปรอหน้าห้องนะ"เหมือนโดนด่าว่าไร้นํ้ายาเลยแฮะ ผมยืนรออยู่หน้าห้องพักนึง(ไม่ได้แอบดูนะ!!~) "เข้ามาได้แล้วจ้า"เสร็จซะที ผมเปิดประตูเข้าไปแต่ก็ต้องตกใจอีกครั้ง"ทะ..ทำไมไม่ใส่เสื้อให้ดีๆวะป้า!!" "นี่ ผู้ชายคนนี้จะทำมิดีมิร้ายหนูน่ะ" "ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ.." เธอมองมาทางนี้ด้วยสายตาไร้เดียงสาเหมือนตอนที่เจอกันครั้งแรก "โคตะ..โคตะใช่มั้ย" "อืม เจอกันอีกแล้วนะ" ทันใดนั้น เธอก็วิ่งเข้ามากอดผมเหมือนเด็กที่วิ่งไปกอดพ่อแม่ "อยากเจอ อยากเจอเธอมาตลอดเลย สองปีที่เธอหลับอยู่มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเลยล่ะ" เธอกอดผมแน่นไม่ยอมปล่อย ความอบอุ่นจากร่างกายเทียมของเธอส่งผ่านมายังตัวผม ราวกับว่าเราทั้งคู่เป็นหนึ่งเดียวกัน "ไปรอ ข้างนอกนะ" ลืมไปเลยว่าป้ายังอยู่ด้วย ในที่สุดเธอก็ปล่อยผม นํ้าตาแห่งความดีใจที่ไหลมาอาบแก้มของเธอ แต่ว่า.. "นี่..ใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนได้มั้ย"เสื้อที่เธอใส่หลุดหลุ่ยจนเห็นผิวขาวเนียนของเธอ มันหาที่วางตาลำบากนะ.. "ทำไมล่ะ"เธอถามด้วยความไร้เดียงสา "ใส่เถอะน่า"หุ่นยนต์ หุ่นยนต์ หุ่นยนต์ ผมท่องในใจเพื่อลบความคิดสกปรกของตัวเอง "เอ่อ.."ทั้งที่มีเรื่องที่อยากจะพูดตั้งมากมาย แต่ตอนนี้ปากมันไม่ยอมขยับตามใจสั่งแฮะ "ไปข้างนอกกันไหม" "อืม" ผมจูงมือเธอออกมา คุณป้าใจดีที่อุตส่าเก็บเธอไว้ให้ผมตั้งสองปี เพราะรู้ว่าผมต้องมา แถมยังให้เก็บไว้จ่ายทีหลังอีก ผมจูงมืิอเธอไปและสิ่งที่ขาดไม่ได้อีกอย่างคือกีตาร์ตัวโปรดที่ฝากเอาไว้ ผมเดินมาถึงที่แห่งหนึ่ง ที่นั่นก็คือสวนสาธารณะที่ผมได้สร้างความทรงจำร่วมกับเธอนั่นเอง ดวงดาวยามราตรีราวกับจะร่วมยินดีไปกับเราสอง "ยังจำได้ใช่มั้ย" "จ้ะ ไม่มีวันลืมหรอก วันนั้นก็เป็นวันที่มีดาวเต็มฟ้าแบบนี้แหละ" "นั่นสินะ"ผมพูดพลางเงยหน้า จากนั้นก็เดินไปนั่งบนม้านั่งแถวๆนั้นแล้วดีดกีตาร์ตัวโปรดกับเพลงที่คุ้นเคย ผมหันไปมองหน้าเธอราวกับจะสื่ออะไรบางอย่าง เธอยิ้มออกมาแล้วก็เริ่มขับขานบทเพลงอันไพเราะ เป็นเวลาชั่วครึ่งนึงที่ผมลืมโลกทั้งใบแล้วหลอมรวมไปกับบทเพลง หลังจากเพลงจบ ผมก็พึ่งสังเกตว่ารอบๆตัวนอกจากผมกับเธอไม่มีใครอยู๋เลยแฮะ จริงสิวันนี้มีงานเทศกาลนี่นา "ตูมมม"มีลูกไฟพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า "ว้ายยย!!!"เธอเกาะแขนผม "อะไรน่ะ"เธอถามด้วยท่าทางประหลาดใจ "ดอกไม้ไฟ ไง" "สวยจังนะ"ดวงตาเธอเป็นประกาย เธอคงพึ่งได้เห็นดอกไม้ไฟเป็นครั้งแรกสินะ ดอกไม้ไฟหลากสีแต่งแต้มสีสันให้ยามคํ่าคืน "หมดแล้วล่ะ"ผมบอกเธอที่ยังมองท้องฟ้าและแน่นอนว่าเธอก็ยังเกาะแขนผมอยู่ "ไว้มาดูด้วยกันอีกนะ"เธอพูดพร้อมรอยยิ้ม "อืม" "สัญญาแล้วนะ ถ้าไม่พามาละก็จะโกรธจริงๆด้วย" "คร้าบ~คร้าบ~" เดี๋ยวสิ...แบบนี้มันเหมือนคู่รักเลยนี่หว่า!!! "จริงสิ"ผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "มาแสดงคอนเสิร์ตกับผมมั้ย"แทนที่จะให้เธอดูให้เธอมาร้องเพลงกับผมยังดีซะกว่า "ได้เหรอ" "ได้สิ ถ้ามีเธออยู่ด้วยคงเป็นคอนเสิร์ตที่สนุกมากเลยล่ะ"          ยามเย็นของวันรุ่งขึ้น "เพราะงั้นแหละ ขอร้องงง"ผมก้มหัวขอร้องโปรดิวเซอร์ของผม "แต่เพิ่มนักร้องกะทันหันแบบนี้มันออกจะ.." "ซ้อมทันแน่นะ" "อืม ทันแน่นอน!!" "งั้นก็ไม่มีปัญหา" "ขอบคุณมากครับ"ในที่สุดก็จะได้ขึ้นเวทีกับเธอแล้ว ผมเดินไปหาเธอที่อยู่ห้องรับรอง "โปรดิวเซอร์ อนุญาติแล้วล่ะ" "เย้!! จะได้ร้องเพลงกับโคตะแล้ว"เธอวิ่งเข้ามากอดผมอีกครั้ง "นี่..อย่าสิ"ผมผลักเธอออก พวกที่เตรียมงานอยู่ที่ห้องรับรอง หันมายิ้มเล็กยิ้มน้อยให้ผม อายชะมัด..        ในวันคอนเสิร์ต "นี่จำที่ซ้อมได้รึเปล่า" "จำได้" "อยากเข้าห้องนํ้ารึเปล่า" "ไม่"จะไปอยากได้ไงฟะ..ก็เธอเป็นหุ่นยนต์ รู้สึกว่าคนที่ตื่นเต้นจะเป็นผมแฮะ เสียงผู้คนคุยกันดังมาถึงห้องรับรอง ใกล้แล้ว ใกล้ถึงเวลาที่จะทำความฝันให้เป็นจริงร่วมกับเธอแล้ว พอคิดแบบนั้น หัวใจมันก็เต้นแรงขึ้น "ไปได้แล้ว"เสียงโปรดิวเซอร์ราวกับเสียงกรรมการเป่านกหวีด ผมจับมือเธอ เพื่อเรียกกำลังใจ แล้ววิ่งออกไปพร้อมกับเธอ!!!!  END ดองๆๆ~ดองไว้นานมวาก~กว่าจะได้เขียนจริงๆ ติชมได้ตามสบายน้าา>.<

[FIC}Stargazer

ฟิกนี้ได้ดัดแปลงมาจาก

                                                

         

                                                                                     

                                 Stargazer

                        

ในเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คน แสงไฟจากร้านค้าที่สะท้อนไปในดวงตาของผม ตัวผมที่รวบรวมความกล้าแล้วระเรงปลายนิ้วไปที่กีตาร์ตัวโปรด พลางคิดว่าถ้ามีใครสักคนมาตั้งใจฟังก็ดีสิ จากนั้นก็เริ่มร้องเพลงที่ฟังจนคุ้นหู ทันใดนั้น ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมา ก็หันมามองด้วยสายตาที่ยากจะเข้าใจ โป๊ก!!! มีกระป๋องนํ้าลอยมาจากกลุ่มคนเหล่านั้น กระแทกเข้าที่หัวผมอย่างจัง ทำให้ผมเสียหลักล้มลงไปกองกับกีตาร์ตัวโปรด "หนวกหูโว้ย!!! ร้องยังงี้ไปไปร้องให้หมาฟังไป" หลังจากเสียงนั้นหยุดลง กลับมีเสียงหัวเราะดังขึ้น สิ่งเดียวที่ผมมองเห็นในตอนนั้นคือ     ดวงดาว ดวงดาวที่ทอประกายอยู่บนท้องฟ้า ดวงดาวที่คอยแต่งแต้มสีสันให้ยามคํ่าคืน ดวงดาวที่นำทางความฝันไปสู่ความสำเร็จ ดวงดาวที่กำลังสมเพชตัวผมอยู่ เสียงโห่ร้องของแฟนคลับที่มากมาย เสียงกลองที่ดังขึ้นตามด้วยเสียงกีตาร์ ตามด้วย เพลงที่คุ้นหู ตัวผมที่อยู่บนเวทีโบกมือให้ผู้คนเหล่านั้น "เอ๊ะ" ผมฝันอยู่เหรอ? พอลืมตาขึ้นก็พบว่ามันเป็นแค่ฝัน...ที่ไม่มีวันเป็นจริง พอคิดแบบนั้น นํ้าตาก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว "น่าสมเพชจริงๆ" คำพูดด่าทอตัวเองดังก้องอยู่ในหัว จากนั้นพระเจ้าก็ซํ้าเติมด้วยดวงดาวที่ร่วงลง จากท้องฟ้า สวยงามจนเหมือนเป็นเรื่องโกหก พระเจ้าคงคิดว่า"ล้มเลิกซะเถอะ"อยู่สินะ ผมสลัดความท้อแท้ ทั้งหมดออกไป และลุกขึ้นยืน เดินไปบนทางเดินที่คุ้นเคย ทันใดนั้นผมก็เหลือบไปเห็นร้านขายเครื่องดนตรีที่พึ่งเปิดใหม่เข้า "แวะดู หน่อยละกัน" แต่ผมกลับต้องหยุดอยู่กับที่เพราะสิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาและน่ารักที่สุดเท่าที่ตาคู่นี้เคยมองเห็น ผมทรงทวินเทลยาวถึงตาตุ่ม ใส่ชุดที่พร้อมจะไปแสดงคอนเสิร์ตได้ทุกเมื่อ เธอกำลังหลับตาอยู่ราวกับว่ากำลังรอคนที่ปลุกจากการนิทรา และคนที่ทำให้เธอตื่นก็คือผมเอง "เหวอ!!!"เธอลืมตาตื่นขึ้นจนทำให้ผมตกใจล้มลง เธอทำหน้าแปลกใจแล้วยิ้มให้ผม มันเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความจริงใจ จนผมสัมผัสได้ แม้มองผ่านกระจก จากนั้นผมก็เหลือบไปเห็นป้าย "Vocaloid01 Hatsune Miku หุ่นยนต์ที่จะขับขานบทเพลงอันไพเราะที่คุณเป็นคนแต่ง ซื้อวันนี้แถมฟรีชุดเมด!!!!!!!!!" แต่พอเหลือบไปเห็นราคาแล้วดูเงินที่อยู่ในกระเป๋าตังแล้วก็สิ้นหวังตั้งแต่คิดแล้ว "ไม่ยอมหรอก"ผมคิดแบบนั้น พลางหันซ้าย หันขวา เพื่อเช็คให้แน่ใจว่าไม่มีคนเห็น  "เพล้งง!!!" ผมเอากีตาร์ฟาดกระจกโดยใส่แรงให้น้อยที่สุดว่าเศษกระจกจะไม่กระเด็นไปบาดเธอ จากนั้นก็ไม่รอช้า จับมือเธอแล้ววิ่งออกไปอย่างสุดกำลัง มือของเธอมันช่าง เย็นเฉียบดั่งนํ้าแข็ง แต่ก็อบอุ่นราวกับพระอาทิตย์ยามเย็น ผมวิ่งไปให้ไกลที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครตามมา แต่ก็ลื่นล้มเพราะกระป๋องที่อยู่กับพื้น  "โถ่เว้ย ทำไมวันนี้ตูเจอแต่กระป๋องฟะ" "คิกคิก~" เสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆจากด้านหลังผม ช่างเป็นเสียงที่ไพเราะเสียจริง "นี่" "ปล่อยมือได้แล้ว" จู่ๆใบหน้าเธอก็แดงกํ่า "อ๊ะ" ลืมสนิทผมจับมือเธออยู่นี่นา ขนาดล้มก็ยังไม่ปล่อย เหมือนกับว่าถ้าปล่อยมือเธอจะจากผมไป ผมปล่อยมืออันนุ่มนวลของเธอออก "ขอโทษ..ที่พาออกมานะ"ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าตัวเองทำอะไรอยู่ เธอยิ้มแล้วพูดว่า"ไม่เป็นไรจ้ะ" "ผะ...ผมชื่อโคตะนะ ยินดีที่ได้รู้จัก" "เช่นกันจ้ะ" เป็นหุ่นยนต์ที่เจ๋งจริงๆแฮะ แต่ส่วนลึกของจิตใจผมกลับบอกว่าเธอ ไม่ใช่หุ่นยนต์ หลังจากนั้นก็เหมือนเวลาได้หยุดลง ผมคุยหลายๆเรื่องกับเธอ พออยู่ใกล้ๆเธอหัวใจมันก็เต้นแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ทั้งทั้งที่เป็นหุ่นยนต์แต่เหมือนกลับว่ามีความรู้สึกนึกคิด เหมือนดั่งคนธรรมดาทั่วไป "นี่...เธอน่ะเป็นมนุษย์หรือหุ่นยนต์กันแน่"ผมหลุดปากถามไป "ทั้งสองอย่างแหละ ชั้นถูกตั้งโปรแกรมให้เหมือนมนุษย์ที่สุดเท่าที่วิทยาการปัจจุบันจะทำได้" "แต่สุดท้ายแล้ว"เธอทำหน้าเศร้าและหันมาทางผม "ก็เพื่อความสุขของมนุษย์"ราวกับว่ามีโลกอีกใบหนึ่ง ซ่อนอยู่ในดวงตาของเธอ โลกที่ทั้งเหงา ทั้งหนาวเหน็บ เหมือนต้องการบางสิ่งมาเติมเต็ม "หมดเวลาสนุกแล้ว..ไอ้หนุ่ม" ผมก็ต้องหยุดลงเมื่อพบกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เป็นร่างของผู้ใหญ่ท่าทางอาวุโสกับอีกคนที่ดูเป็นเหมือนพนักงานกินเงินเดือน เค้ายื่นอะไรบางอย่างให้ผมดูมันคือ...ตราตำรวจ!!!! "นี่ตำรวจ มาด้วยกันหน่อย" ทะ...ทำไงดี ถึงจะคิดไว้แล้วก็เถอะ  มาได้แค่นี้สินะ เรานี่ทำอะไรไม่เคยสำเร็จเลยแฮะ ผมยื่นมือไปให้ใส่กุญแจมือ แต่ทว่าแทนที่ผมจะโดนใส่กุญแจมือ  เธอกลับยื่นมือมาจับมือผมไว้จากนั้นเธอก็พาผมวิ่ง เหมือนตอนที่ผมเจอเธอครั้งแรก "ทะ...ทำไมล่ะ" เธอให้รอยยิ้มแทนคำตอบ มันช่างเป็นรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น เธอไม่อยากจากผมไปสินะ ถ้าผมโดนจับเธอก็คงถูกส่งกลับไปที่ตู้นั่นอีกครั้ง ผมก็...เหมือนกัน ยังมีอะไรที่อยากทำด้วยกันอีกตั้งเยอะ ยังมีเรื่องที่อยากคุยอีกตั้งเยอะ ถึงจะรู้ว่า สุดท้ายแล้ว ยังไงก็ต้องลาจากกัน แต่ขอแค่...ขอแค่อีกสักนิดก็ยังดี ผมวิ่งไปให้เร็วที่สุดเพื่อความหวังเล็กๆ ยังยอมแพ้ไม่ได้ ถ้อยคำที่พูดกับตัวเอง ซํ้าแล้ว ซํ้าเล่า "ก๊อก...โอ๊ย" ขามัน..ผมล้มลงไปนั่งกับพื้น ผมพยายามลุกขึ้นยืนแต่สิ่งที่เหนี่ยวรั้งตัวผมไว้คือ ความเจ็บปวดที่ข้อเท้า "เป็นอะไรรึเปล่า"เธอถามด้วยความเป็นห่วง "อืม มาได้แค่นี้แหละ"ผมยิ้มแล้วพูด ในหัวมันว่างเปล่า ราวกับว่าโดนโขมยความนึกคิดไป แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากทำ ผมหยิบกีตาร์ขึ้นมา แล้วเริ่มบรรเลงเพลง จากนั้นผมก็ร้องเพลงด้วยคามสมเพชตัวเอง เสียงที่ตอบกลับมาก็ยังเหมือนเดิม ผู้คนที่เดินผ่านไปมา หันกลับมาแล้วมองด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น มันคือ...เสียงเพลงของเธอ มันช่างไพเราะจนเสียงร้องของผมเหมือนเสียงเห่าของสุนัข  เธอหันมามองผมเหมือนกับว่าจะบอกอะไรบางอย่างออกมาด้วยดวงตาอันไร้เดียงสาของเธอ ผมไม่รอช้า ระเลงนิ้วไปที่กีตาร์เป็นเพลงเดียวกับที่เธอร้อง  ดนตรีของผมกับเสียงของเธอรวมกันเป็นบทเพลง ใช่แล้ว!!!เป็นบทเพลงของดวงดาวบนจักรวาลอันกว้างใหญ่ ผู้คนที่ทำสีหน้าไม่พอใจ เริ่มทยอยเข้ามาล้อมเป็นวงและเยอะขึ้น เยอะขึ้น ราวกับว่ากำลังจัดคอนเสิร์ตอยู่ ทุกคนโห่ร้องด้วยความสุขราวกับว่าจะไหลเข้าไปในบทเพลงของผมกับเธอ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีความสุขอย่างนี้มาก่อน ผมคิดพลางดีดกีตาร์ไปด้วย ในที่สุด...ความฝันของผมก็เป็นจริงแล้ว ถึงแม้ว่าเราจะต้องจากกันไป แต่บทเพลงของผมกับเธอจะส่งผ่านไปสู่แผ่นฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวและคงอยู่ไป ตลอดกาล                    ตัวผมที่โดนใส่กุญแจมือแล้วเดินไปกับตำรวจ ตำรวจคนนั้นมองตาผมราวกับจะบอกว่า "มีอะไรจะพูดรึเปล่า" ผมไม่รอช้า หันกลับมามองเธอ...นํ้าตาเธอไหลออกมา คงถึงเวลาที่ต้องจากลาแล้วล่ะแต่แทนที่ผมจะร้องไห้ ผมกลับยิ้มออกมา "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะ" "อื้อ...เราต้องได้เจอกันอีกนะสักวันนึง"เธอยิ้มทั้งนํ้าตา "ใช่...สักวันนึง วันที่ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว"

จบละจ้า นิยายเรื่องแรกที่เขียน ติชม(ด่าได้ตามสบายนะ)

                        

Review Sword art online

               กลับมาอีกแล้วสำหรับการรีวิวอนิเมหายไปเป็นเดือนเลย เนื่องจากโดนมอนฮันดูดวิญญาญ- - ช่วงนี้มีอนิเมน่าสนใจหลายเรื่องเลยทีเดียว แต่ผมขอรีวิวเรื่องที่กระแสดี(มาก)ในช่วงนี้ นั่นก็คือ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                                                    Sword art online

                  อนิเมเรื่องนี้สร้างโดยA1 pictures ดัดแปลงมาจาก light novel ที่เขียนโดยเรกิ คาวาฮาระ ที่เขียนaccel world และวาดภาพประกอบ โดย Abec นิยายลิขสิทธ์ของzenshu กระแสดีขนาดต้องต่อแถวงานหนังสือเป็นชั่วโมงเพื่อซื้อ ส่วนอนิเมน่าจะเป็นของrose

                   เรื่องย่อในปี 2022 ระบบโลกเสมือนจริงVirtual reality ได้ให้กำเนิดระบบเกมการเล่นด้วยคลื่นสมอง Massive Multiplayer Online Role-Playing Game (VRMMORPG) Sword Art Online (SAO) โดยใช้ Nerve-gear ได้เริ่มให้บริการหลังจากทดลองเล่นในวันที่ 22 พฤจิกายน 2022 เมือเข้าเล่นเกมไปได้ 6 ชั่วโมงหลังเปิดบริการ Kazuto Kirigaya พร้อมผู้เล่นอีก 10,000 คน ได้ติดอยู่ในเกมไม่สามารถออกจากเกมได้ และหากถอดNerve-gearออกก็จะปล่อยคลื่นไมโครเวฟแรงสูงออกมาทำลายสมองโดยตรง โดยผู้สร้างเกมส์ได้มอบ Item ให้ทำให้ปรากรฎร่างเสมือนแสดงรูปร่างที่แท้จริงแบบเดียวกับในโลกจริงออกมา และบอกว่าต้องขึ้นยัง หอคอย ชั้นที่ 100 เพื่อจบเกมส์ วิธีการผ่านแต่ละชั้นต้องทำลายบอสสูงสุดในแต่ละขั้น เพื่อเปิดประตู ขึ้นไปยังชั้นต่อไป ต้องผ่านจากชั้นแรกไปจนถึงชั้นที่ 100 เกมจะจบลงและระบบจะปิดตัว โดยการให้ทุกคนในเกมออกจากเกมโดยปลอดภัย กลับไปที่โลกความจริง หากไม่ทำตาม พยายามถอดNerve-gearออกจากหัวระบบจะทำลายสมองของผู้สวมทันที...

                                         

                     saoสำหรับเรื่องนี้คงต้องรีวิวยาวซะหน่อย saoเป็นอนิเมที่สร้างมาจาก ln เนื้อเรื่องเลยอาจรวบรัดไปซะหน่อย หลังจากที่ดูไป3ตอน ต้องบอกว่าประทับใมากๆ ไม่ได้ดูอนิเมที่เนื่อเรื่องตึงเครียดและน่าติดตามแบบนี้มานานแล้ว แต่ตอนหลังกลับห่วยลงเรื่อยๆ อย่างฉากแอคชั่นที่ทำออกมาได้ดีในช่วงแรกๆ ช่วงหลังกลายเป็นฉากฟันดาบกิ๊กก๊อกฟันสองสามทีก็ชนะ ตัดฉากสู้กับบอสไปซะเยอะ ความเครียดจากตอนแรกๆหายหมด จนกลายเป็นอนิเมไล่ปักflagสาวๆไปซะแล้ว ส่วนตัวละครหลักส่วนมากออกมาตอนเดียวก็หมดบท เช่นซิลิก้า ลิทเบท ผมคิดว่าที่กระแสดีก็เพราะมันเป็นโลกเสมือนเกมที่สมจริง ผิดกับawที่ดูไม่ค่อยเป็นเกมเท่าไร ถามว่าสนุกไหมก็สนุกในระดับหนึ่งและเข้าถึงได้ง่าย งานภาพก็ดี อาจจะมีเผาเล็กน้อยแต่ก็พอให้อภัยได้ และด้วยเนื้อเรื่องที่เป็นเกมออนไลน์ทำให้ขยายกลุ่มคนดูไปถึงคนที่ชอบเล่นเกมด้วย แต่ก็มีขายโมเอะบ้างเป็นธรรมดาของอนิเมสมัยนี้ แต่จุดที่ไม่น่าให้อภัยคือตอน14ครับ แบบว่าไม่ได้อ่านนิยายจะรู้เรืองไหมเนี่ย ทำไมอาสึนะรอด? ทำไมhpหมดแล้วไม่ตาย? พลังพระเอก? แล้วตรงimmortal object เสือกพิมพ์ผิดอีก ต้องไปหาสปอยอ่านอีกรอบถึงเข้าใจว่าอนิเมพลาดไปหลายๆจุด อย่าง10วินี่โคตรนาน แต่คายาบะเหตุผลนายมันสุดยอดจริงๆ ผมคิดว่าเรื่องนี้อยู่ในเกรดเดียวกับguilty crown ตอนแรกดีหลังๆเริ่มแย่ สุดท้ายก็ต่างคนต่างความคิดบางคนก็ว่าสนุกบางคนว่าห่วย แต่สำหรับผมน่าจะดูจนจบถ้าตอนหลังๆไม่แย่เกินไป 

op1 crossing field ร้องโดยmisa

ed1 yume sekai ร้องโดยHaruka Tomatsu

op2 INNOCENCE ร้องโดยEir Aoi

ed2 Overfly ร้องโดย Haruna Luna

คะแนนรวม7.6/10

Review Hyouka

                                                          Hyouka

                                       Hyouka เป็นอนิเมที่ดัดแปลงมาจากนิยายและสร้างโดย studio kyoto animation เรื่องนี้เป็นแนวลึกลับ+ school life ที่ได้รับความนิยมมากเรื่องหนึ่งและถ้าท่านกำลังหาอนิเมที่ภาพสวยและน่าติดตามก็ไม่ควรมองข้าม
อนิเมเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด

เรื่องย่อ:เรื่องราวของ โอเรกิ โฮทาโร่ เด็กหนุ่ม ม.ปลาย ผู้มีสีหน้าเหนื่อยหน่ายอยู่ตลอดเวลา เขามีความเชื่อในการอนุรักษ์
พลังงานจึงไม่ทำอะไรในสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องทำ จนมาวันหนึ่งเขาได้มาเข้าชมรม Koten Bu (โคเท็นบุ) ชมรมวรรณกรรมคลาสสิก ด้วยคำแนะนำของพี่สาว ที่ชมรมแห่งนี้โอเรกิได้พบกับ จิทันดะ เอรุ สาวสวยผู้เป็นศูนย์รวมของความอยากรู้อยากเห็น, ฟุคุเบะ ซาโตชิ เด็กหนุ่มเพื่อนสนิทผู้ร่าเริงและ อิบาระ มายากะ เด็กสาวร่างเล็กเพื่อนสมัยเรียนประถม
เมื่อคนเหล่านี้มารวมตัวกันเรื่องราวความสนุกสนานจึงได้เกิดขึ้นพวกเขาได้เริ่มต้นที่จะตรวจสอบเรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ33 ปีก่อน ซึ่งเป็นเรื่องราวลึกลับที่ถูกเก็บไว้มาอย่างยาวนานโดยอดีตสมาชิกของชมรมในสมัยก่อน โดยให้ชื่อเรื่องราวลึกลับนี้ว่า "เฮียวกะ"เรื่องราวลึกลับที่ว่าในสมัยก่อนจะเป็นเช่นไร ร่วมค้นหาและไขปริศนากับพวกเขาได้ใน hyouka (เฮียวกะ )

                                    สำหรับเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงด้านภาพเลยเพราะว่าเคียวอนิทำออกมาได้อย่างประณีตพูดได้เต็มปากว่าว่าไร้ที่ติเลยทีเดียว!!!!!! ส่วนด้านเนื่อเรื่องก็ทำออกมาได้น่าสนใจมาก เพราะจุดเด่นของเรื่องนี้คือ เล่าเรื่องธรรมดาให้น่าสนใจโดยการนำเสนอในรูปแบบที่แตกต่างออกไปจากอนิเมเรื่องอื่น แม้ว่าช่วงแรกๆอาจน่าเบื่ออยู่บ้าง แต่ช่วงที่สนุกคือช่วงที่สืบสวนเกี่ยวกับความหมายของเฮียวกะ เนื้อเรื่องช่วงนั้นเป็นช่วงที่ซับซ้อนและสนุกมาก แต่ช่วงหลังๆก็ไม่ได้น่าเบื่อแต่อย่างใด คดีที่เกิดขึ้นในเรื่องก็เป็นคดีเล็กๆที่เกิดขึ้นภายในโรงเรียน เช่นขโมยของ ประตูล็อค อะไรประมาณนี้และจุดที่ทำได้ดีอีกจุดนอกจากการนำเสนอคือการแสดงออกของตัวละครผ่านทางสีหน้า ท่าทาง อย่างเอรุที่อยากรู้ อยากเห็น หรือ ซาโตชิที่ชอบทำตัวร่าเริงแต่อันที่จริงก็มีปมในใจเหมือนกันและตัวละครอื่นที่ไม่ได้กล่าวถึง ถ้าชอบอนิเมแนวลึกลับซับซ้อนแล้วจะได้เห็นมุมมองที่แปลกใหม่ไปจากอนิเมเรื่องอื่นอย่างสิ้นเชิง เพลงที่ใช้ในเรื่องก็มี op1Yasashisa no Riyu op2 Mikansei Sutoraido ed1Madoromi no Yakusoku ed2Kimi ni Matsuwaru Misuteri ส่วนตัวชอบop1มากที่สุดส่วนเพลงอื่นรู้สึกว่าเฉยๆ มาดูภาพรวมของอนิเมเรื่องนี้กันมั่ง ด้านภาพทำออกมาได้ไร้ที่ตื ส่วนเนื้อเรื่องก็นำเสนอออกมาได้ดีแต่ช่วงแรกๆกับช่วงก่อนงานโรงเรียนไม่ค่อยน่าติดตามเท่าไร ขอจบการรีวิวแต่เพียงเท่านี้ถ้าอ่านแล้วถูกใจก็คอมเม้นด้วยนะครับ 
อาริงาโตะโกไซมัสสส~~

คะแนนรวม 7.9/10

                                                                                   

                                     

Review Accel world

                            สวัสดีครับกลับมาอีกแล้วสำหรับการรีวิวอนิเม ช่วงนี้ผมจะอัปเดตค่อนข้างบ่อยเพราะช่วงสิ้นเดือนต้องอ่านหนังสือสอบ ไม่ค่อยมีเวลามารีวิวอนิเมเท่าไร วันนี้ผมจะมารีวิวอนิเมเรื่อง accel world ที่กำลังฉายอยู่ตอนนี้(ใกล้จบแล้ว) ผิดพลาดยังไงก็ติชมได้นะครับ

                                  Accel World

                accel world เป็นอนิเมจาก light novel คนเขียนคือ reki kawahara ที่เขียนเรื่อง sword art online ควบคู่กับเรื่องนี้ (เรื่องนี้จะมารีวิวในภายหลัง) นับว่าอนิเมเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าติดตามอีกเรื่องหนึ่งเลยทีเดียว

เรื่องย่อ:ปี 2046 Neuro-synchronization เทคโนโลยีในการเชื่อมต่อข้อมูลทางคอมพิวเตอร์และโฮโลแกรมสามมิติเต็ทรูปแบบได้ถูกพัฒนาจนถึงขีดสุด "อาริตะ ฮารุยูกิ" หนุ่มน้อยตัวอ้วน นักเรียนม.ต้น ได้พบกับชีวิตโรงเรียนที่ถูกกดขี่ข่มแหง ยังถูกแกล้งเป็นประจำ ไร้ความเชื่อมั่นในตัวเอง เพราะตัวอ้วนและไม่มีความสามาถอื่นใด นอกจากความสามารถในการเล่นเกมจนกระทั่งวันหนึ่ง "คุโรยูกิฮิเมะ" ได้ส่งโปรแกรม Brain Burst โปรแกรมลับสุดยอดที่ส่งต่อกันเท่านั้น โดยเนื้อในโปรแกรมนั้น เป็นการแร่งความเร็ว คล้ายเกมต่อสู้ โลกที่เร็วกว่าเวลาจริง 1,000 เท่าจากเวลาในโลกจริง ดุจดั่งหยุดโลกไว้ในกำมือได้ แต่ความจริงนั้น มันคือเกมที่ต้องใช้คะแนนในการใช้งาน โดยจะต้องต่อสู้กับ Burst Linker คนอื่นๆ จะต้องสู้กันเพื่อเก็บแต้ม เพื่อเพิ่มความสามารถของตน เพื่อนำคะแนนที่มีไปใช้งานหยุดเวลาโนโลกจริง ซึ่งสามารถโกงเกม ทำให้รับรู้การเคลื่อนไหวล่วงหน้าและอื่นๆได้แล้วความจริงก็ปรากฏ เมื่อเลเวลของตัวละครถึงระดับ 10 เกมจะจบลง..

                                 อนิเมเรื่องนี้เป็นอนิเมของ sunrise ทีได้มาซาคาสึ โอบาระ มากำกับให้(ผลงานที่ผ่านมา ไมโอโตเมะ)จุดที่น่าสนใจของเรื่องนี้คือ ตัวพระเอก ฮารุยูกิ ที่แหวกแนวจากเรื่องอื่นมาก เพราะปกติพระเอกอนิเมจะหน้าตาธรรมดา หุ่นก็ธรรมดาผิดกับอนิเมเรื่องนี้ที่ พระเอก อ้วน เตี้ย แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้อนิเมเรื่องนี้สนุกน้อยลงแแต่อย่างใด มันกลับทำให้สนุกขึ้นด้วยซํ้า เพราะว่าเราจะได้เห็นมุมมองของพระเอกที่โดนรังแกเป็นประจำ พอมาพบกับคนๆหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เลยเกิดความรู้สึกที่อยากปกป้องขึ้นมา มาพูดถึงเรื่องภาพกันมั่ง งานภาพเรื่องนี้ผมให้อยู่ในระดับธรรมดาถึงดี แต่ฉากแอคชั่นทำออกมาได้ลื่นไหลสมกับเป็นอนิเมของ sunrise แต่ก็ใช่ว่าเรื่องนี้จะดีแต่ฉากแอคชั่น เพราะยังมีประเด็นเรื่องที่น่าติดตามอย่าง accel world คืออะไร ใครเป็นคนสร้าง แค่นี้ก็ทำให้อนิเมน่าติดตามขึ้นมากแล้ว ส่วนopแรกชื่อว่าchase the world ร้องโดย may'n op2 burst the gravity ร้องโดยวงALTIMA ed1 unfinished ร้องโดยkotoko ed2 uniteร้องโดยซาจิกะ มิซาวะ ส่วนตัวชอบ เพลงunfinished มากที่สุดเพราะความหมายดีและเข้ากับตัวอนิเมมาก ภาพรวมคือเดินเรื่องได้ดี ไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไปและมีฉากดราม่าเยอะกว่าที่คิด ภาพในเกมทำออกมาได้ดีและอีกจุดที่ชอบคือdesign avatarออกมาได้สวยดีอย่างblack lotus,cyan pile,scarlet rain(ร่างเต็มรูปแบบ)โดยรวมแล้วเป็นอนิเมที่ทำออกมาได้สนุกและน่าติดตาม อาจมีบางช่วงน่าเบื่อไปบ้าง แต่โดยรวมก็โอเคไม่ถึงกับแย่ ถ้าอ่านนิยายควบคู่ไปด้วยจะทำให้อนิเมสนุกขึ้นไปอีก ยังไงถ้าชอบก็รอซื้อแผ่นแท้ของroseได้เลย น่าจะวางขายประมาณต้นปีหน้า(ไม่แน่ใจแต่ดูแล้วน่าจะประมาณนี้)ขอจบการรีวิวแต่เพียงเท่านี้ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบ อาริงาโตะโกไซมัสสส~~ พบกันใหม่ในการรีวิวครั้งหน้านะครับฝากนิดนึงblogนี้พึ่งเขียนได้ไม่นาน ถ้าอ่านแล้วถูกใจก็ช่วยเผยแพร่ด้วยนะคร๊าบ

คะแนนรวม7.7/10